ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΔΗΜΗΤΡΗ

Όλες και όλοι όσοι ασχοληθήκαμε με την τοπική Δημοτική σκηνή της Αγίας Παρασκευής αλλά και την Κεντρική,γνωρίσαμε τον Δημήτρη Φωτόπουλο από την δεκαετία του 80.
Τον Δημήτρη που μετά τα Γυμνασιακά χρόνια στην Καλαμάτα,σπούδασε στο Φυσικό της Αθήνας και κάποια στιγμή αγαπήθηκε με την Ντιμη Βασιλειου και έγινε Αγιοπαρασκευιωτης.
Πολύ νωρίς,υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου μας,επι Δημαρχίας Λεοναρδου Χατζηανδρέου (ως υπεύθυνος για τα εικαστικά) όπως και επι Δημαρχίας Σταύρου Κωτση,αλλά και γραμματέας για κάποια χρόνια της τοπικής τότε οργάνωσης του ΚΚΕεσωτερικου.
Γιατί ο Δημήτρης εντάχθηκε νωρίς στην Ανανεωτική Αριστερά,υπήρξε πολλές φορές υποψήφιος της βουλευτής Μεσσηνίας στη μεταπολίτευση(ποιος δεν θυμάται τις ιστορίες που τόσο γλαφυρά μας έλεγε για προεκλογικές περιοδείες στα χωριά αλλά και στην Καλαμάτα) και παρέμεινε μέχρι το τέλος ένας sui generis αριστερός της Ανανέωσης,ένας ευφυής ανεξάρτητος πολίτης που υπερασπίστηκε την ανάγκη ταύτισης της Αριστεράς με την Δημοκρατία.
Όλα αυτά,και πολλά αλλα,υπάρχουν στο βιβλίο του «ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ» των εκδόσεων Γαβριηλιδη,που παρουσιάσαμε στην Δημαρχιακή μας θητεία στο Δημόκριτο με εξέχοντες εισηγητές όπως και εισηγήτριες.
Όμως ο Δημήτρης ταλαιπωρήθηκε από σοβαρά αλλά ευτυχώς επιτυχημένα χειρουργεία και έτσι όλοι μας είχαμε την τύχη να ζήσουμε πολλές όμορφες στιγμές μαζί του.
Να θυμηθώ τις γιορτές του στο σπίτι της 28ης Οκτωβρίου στην Αγία Παρασκευή όπου μαζί με την Ντιμη είχε και εκείνος ανάμιξη στην παρασκευη των εδεσμάτων.
Να θυμηθώ πόσες φορές την Καθαρή Δευτέρα,στο σπίτι της οδού Γουεμπστερ στην Ακρόπολη,στο σπίτι δηλαδή των παιδικών χρόνων της Ντιμης,κόρης του εξέχοντος Έλληνα ζωγράφου Σπύρου Βασιλειου,περάσαμε όμορφα μέχρις αργά τα απογεύματα.
Και ύστερα πόσα καλοκαίρια στο υπέροχο σπίτι των Βασιλειου στην αγαπημένη τους Ερέτρια με τις εκθέσεις έργων και με τις βόλτες στα μαγαζιά της παραλίας.Στην Ερέτριας που τόσο πολύ αγάπησε ο Δημήτρης και όπου πέρασε με την Ντιμη όλο το διάστημα της πανδημίας.
Πως να γράψει κανείς έναν επικήδειο αντάξιο του Δημήτρη Φωτοπουλου;
Νομίζω ότι πρέπει να τον αποχαιρετήσουμε και να μείνει στην μνήμη μας σαν αυτό που υπήρξε:
Εκρηκτικος,ολοζώντανος,εκκεντρικός κάποτε,πολύ καλός Καθηγητής Μαθηματικών στα Δημόσια Σχολεία,αρθρογράφος σε πολλές εφημερίδες της Αθήνας και της Καλαμάτας,ένας άνθρωπος που έζησε τον καιρό του συμμετέχοντας,δρώντας και διασκεδάζοντας γιατί ο Δημητρης ήταν πότης,γλεντζές και χορευτής.
Η Ντιμη,τα παιδιά τους η Αντωνια και ο Νικολας αλλά και η μικρούλα όταν μεγαλώσει πρέπει να υπερηφανεύονται για τον άνθρωπο που σημερα αποχαιρετούμε.
Καλό σου ταξίδι Δημήτρη Φωτόπουλε.
ΥΓ:Το κείμενο αυτό ήταν η επικήδεια ομιλία με την οποια αποχαιρέτησα τον Δημήτρη στο Κοιμητήριο Αγίας Παρασκευης στις 9/1/23.