Στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη απλές γυναίκες του καθημερινού μόχθου έγραψαν ιστορία: Οι εργάτριες της υφαντουργίας και του ιματισμού έκαναν μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους που διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία. Όμως η αρχή ενός διαρκούς αγώνα των γυναικών για ισότητα, χειραφέτηση και οικονομική και κοινωνική καταξίωση είχε ήδη γίνει.
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας.
Ωστόσο, και παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει, η κοινωνική ανισότητα, οι διακρίσεις και η εκμετάλλευση των γυναικών συνεχίζονται και στις μέρες μας, με ένταση και μορφές που διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, από κοινωνία σε κοινωνία.
Η Ελληνίδα είδε στα χρόνια της κρίσης την προβληματική οικονομική και κοινωνική της θέση να υποχωρεί περαιτέρω. Αυτό επιβεβαιώνεται από τους δείκτες ανεργίας, τις αυξανόμενες ελλείψεις στην προστασία της μητρότητας και της εργαζόμενης γυναίκας, τις απολύσεις εγκύων, τη στελέχωση υψηλόβαθμων θέσεων στις επιχειρήσεις, κ.α.
Ως Δημοτική Αρχή προσπαθούμε με τις πολιτικές μας και το παράδειγμα μας να συμβάλουμε, στο μέτρο των δυνάμεων μας, στην εφαρμογή της ισότητας των φύλων στην πράξη. Πετύχαμε την ισότιμη συμμετοχή στις θέσεις ευθύνης και στα όργανα λήψης αποφάσεων και Διοίκησης του Δήμου, δημιουργήσαμε το Κέντρο Γυναίκας, βελτιώσαμε υπηρεσίες των Παιδικών σταθμών, καταργήσαμε τα τροφεία για εισοδήματα κάτω των 18.000€, κ.α. Αντιλαμβανόμαστε όμως ότι ως Δήμος και ως κοινωνία οφείλουμε πολλά περισσότερα.